Jednak mimo wielkich (być może) chęci płyta "predatorowi" do pięt nie dosięga.
Nie zrozumcie mnie źle bo STAGD jest dobrym albumem ale wyczuć tu można pewnego rodzaju zadyszkę i stagnacje, o ile poprzednio to się udawało tak teraz uważam, że zaczyna to nużyć.
Utwory na pierwszy rzut ucha mało się od siebie różniły i były dla mnie nagrane na jedno kopyto, raz spokojniej i w średnich dla Soilwork tempach, a innym razem soildną zapierdzielanką rodem ze wczesnych płyt.
Oczywiście wokal Bjorna "Speeda" Strida nadal jest na wysokim poziomie.
Instrumentalnie też w zasadzie bez zarzutów, tylko momentami do poziomu kompozycyjnego się mogę przyczepić.
Ale ogólnie jest to krążek udany i nie mogę nic mu zarzucić.
Najlepszymi utworami są zdecydowanie tytułowy, singlowy "Exile", "Breeding Thorns", "As The Sleeper Awakes" z deathowymi growlami i "Silent Bullet".
Zmartwił mnie nieco fakt, że na płycie jest zastraszająco mało porywających refrenów... w niektórych przypadkach są one po prostu nijakie a jak wiadomo ten zespół słynął od jakiegoś czasu z melodyjnych i chwytliwych refrenów śpiewanych czystym głosem.
No cóż, ale i tak znajdzie się kilka fajnych utworów.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz