Tytuł można tłumaczyć jako "Syn Dziczy" badz "Syn Natury".
Teksty poruszają właśnie sferę natury i są wszystkie jak to już bywało wcześniej w języku szwedzkim.
Stylistycznie jest to w zasadzie kontynuacja poprzedniego wydawnictwa, nadal mamy do czynienia z tymi samymi patentami co na "Till Fjalls".
Brzmienie jednak poprawiło się i zawartość muzyczna jest według mnie lepsza niż na poprzedniej płycie.
Gościnny występ zaliczyli tradycyjnie Cia Hedmark grająca na skrzypcach i udzielająca się wokalnie w "Svältvinter" i "Månskensmän" oraz klawiszowiec Vargher, również programujący perkusję.
Vintersorg tradycyjnie obsłużył resztę instrumentów i zaśpiewał.
Płyta w zasadzie tworzy zwartą całość i nie ma na niej słabego numeru, ale jak już miałbym wybierać, to najlepsze byłyby "Svältvinter", "När Alver Sina Runor Sjungit", tytułowy i "I Den Trolska Dalens Hjärta".
Klimat jest przezajebisty i wykonanie na wysokim poziomie.
Według mnie jest to najlepsza płyta Vintersorga.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz