Styl w zasadzie dużo się nie zmienił a nawet można powiedzieć, że się umocnił.
Mamy zatem jak poprzednio do czynienia z mieszanką heavy, power i death metalu z neoklasycznymi zagrywkami, dobrze zagranymi klawiszami, po fińsku ale z klasą, nie uciekając w rejony remizy.
Całości dodaje bagienny wokal pana Pekki Kokko.
Płyta zaczyna się swojsko bo od odgłosu stąpania po moczarach a chwilę potem zaczyna się część właściwa "Hollow Heart", moim zdaniem bardzo udany utwór.
Do pozostałych ciekawych bym zaliczył "Kill The Idealist", "Swamphell" oraz posiadający najbardziej chwytliwy refren "Principle Hero".
Oczywiście "wejścia" do utworów skutecznie wywołują ciary u słuchacza i zachęcają do zabawy, podobnie jak to było na debiucie.
Obojętnie czy jest to jakaś zagrywka na klawiszach, melodia na gitarze czy też jakiś fajny riff.
Na sam koniec Finowie przedstawili nam swoją wersję klasyka Megadeth "Skin O' My Teeth", oczywiście uważam ten cover za udany.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz