Tym razem zasprzestali z korzystania skrzypiec by urozmaicić swoją muzykę i mamy tutaj w zasadzie rozwinięcie stylu z debiutu z tą różnicą, że nie uświadczymy już pitolenia na skrzypeczkach. Klimat i brzmienie w zasadzie podobne, riffy moim zdaniem tym razem bardziej zdecydowane i kompozycje wydają się być ciut bardziej przemyślane.
Lindberg zdziera oczywiście gardło w swoim stylu i nie ma tutaj żadnych kompromisów czy prób udziwnień wokalnych.
Do najlepszych kawałków bym zaliczył "Raped By The Light of Christ" i "Primal Breath".
Z ciekawostek można dodać, że "chórki" tutaj robił niejaki Matti Karki (gdzie śpiewa(ł) to chyba wszyscy fani szwedzkiego death metalu wiedzą).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz