Już okładka zwiastowała zmiany.
Wprawdzie pojawił się na niej jak zwykle bagienny dziad lecz tym razem w innej, bardziej hmm... "żywej" formie.
Zmieniło się również logo zespołu.
Co do samej muzyki, to również zyskała ona nieco inne oblicze niż bywało wcześniej.
Czas dla Finów nie zatrzymał się w miejscu i nagrali płytę różniącą się od poprzednich wydawnictw przede wszystkim pod względem wokalnym, tutaj Pekka drze mordę brutalniej a mniej mamy wrzaskliwego harsz wokalu.
Jednakże słychać nadal, że mamy do czynienia z Kalmah, bo charakterystyczny już styl tej kapeli został tutaj zachowany.
Płytę otwiera utwór "Defeat", który moim zdaniem nie wybija się jakoś szczególnie i moim zdaniem jest to najsłabszy z "otwieraczy" znanych nam z poprzednich płyt włącznie z omawianą.
Ale na szczęście po nim już jest znacznie lepiej bo już drugi numer "Bitter Metallic Side" to świetny i konkretny killer.
Kolejne utwory również bardzo dobre a ja wyróżniłbym z nich "Time Takes Us All", tytułowy z fajnym zwolnieniem w środku, "Mindrust" oraz najlepszy utwór na płycie, do którego również nakręcono ultraklimatyczny teledysk "The Groan Of Wind".
Muzycy jak to zwykle bywało zagrali bardzo dobrze i profesjonalnie, co do samych kompozycji to również nie spadli poniżej swojego wysokiego poziomu.
Ba, nawet moim zdaniem przeskoczyli poprzednią płytę.
Warto nadmienić, że na tej płycie w szeregach Kalmah zadebiutował klawiszowiec Marco Sneck.
Choć ja akurat nie uważam tej płyty za najlepsze dokonanie Kalmah, to według wielu "The Black Waltz" jest najlepszą w ich dorobku.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz