Jednak kompozycje moim zdaniem są bardziej przemyślane, nie ma remake'ów starych kawałków ani wypełniaczy i album przez to jest bardziej spójny.
Płytę otwiera "Bullet Ride", całkiem dobry otwieracz ze spokojną zwrotką i bardziej czadowym refrenem, ale w zasadzie to nic szczególnego bo po nim nastepuje zajebisty kawałek, do którego nakręcono teledysk "Pinball Map", nie ma co się rozpisywać, wszystko w tym kawałku to typowe IN FLAMES (oczywiście od czasu zmiany po "Colony").
Po nim nadszedł czas na jeden z nietypowych kawałków płomieni, mianowicie "Only For The Weak" spokojny, bujankowy kawałek, z zajebistymi zwrotkami, melodiami i refrenem.
Potem szybsze "...As The Future Repeats Today" i spokojniejsze "Square Nothing" rozkręcające się podczas refrenu.
W końcu dane nam jest usłyszeć rozpędzony utwór tytułowy, który powala swoją dynamika, refrenem i znakomitą grą perkusisty.
Następny utwór się zaczyna od gitar akustycznych, mowa tu o "Sattelites and Astronauts", jednak potem się rozkręca i mamy kolejną perełkę na płycie.
Po nim mamy 2 energiczne utwory "Brush And Dust Away" i "Swim".
W kolejnym "Suburban Me" gościnnie solówkę zagrał Christopher Amott znany z Arch Enemy i swojego heavy metalowego projektu Armageddon.
Na koniec płyty mamy najmniej wyraźny ze wszystkich ale też dobry i nie wytrącający z rytmu płyty "Another Day In Quicksand".
W efekcie dostaliśmy album spójny, bardzo dobry na każdą okazję, jest czad, jest energia, jest melodia czyli jest to co w In Flames najlepsze.
Jedynym mankamentem może być okładka, która jest słabsza niż ta z poprzedniego albumu, ale się płyty tak jak i książki się nie ocenia po okładce.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz